Iris Bodemer & Ute Eitzenhöfer

CODA Museum brengt in deze tentoonstelling de sieraden van Iris Bodemer (1970) en Ute Eitzenhöfer (1969) samen. Zowel Bodemer als Eitzenhöfer benaderen het gebruikte materiaal zonder onderscheid te maken in waardevol of waardeloos. Expressie, experiment en onderzoek zijn in het werk en de ontwikkeling van beide kunstenaars belangrijk.

De sieraden van Iris Bodemer kunnen zowel sensueel als ruw zijn. Ze werkt met een breed scala aan materialen, variërend van goud en edelstenen tot rubber en touw waarbij er geen hiërarchische verhouding is tussen de materialen die ze gebruikt om tot haar eindvorm te komen. 

Niet alleen de sieraden van Iris Bodemer zijn autonome kunstobjecten. Ook haar werkwijze is er een van autonomie, van zelfstandigheid of, zoals sieraadexpert Marjan Unger in een artikel stelt: “Iris Bodemer verwijst niet naar voorgangers of tijdgenoten. Ze gaat volledig haar eigen weg. Ze maakt echter geen autonome werken om slechts tentoongesteld te worden. Haar sieraden zijn in principe gemaakt voor het menselijk lijf en komen ook door het dragen tot leven”.

Op het eerste gezicht lijken de sieraden van Ute Eitzenhöfer gemaakt om te dragen en te tooien. Maar haar sieraden vertellen wel degelijk een verhaal. Ze beschouwen en bekritiseren de huidige maatschappij en zetten aan het denken over de relatie van de mens met materiële zaken, de betekenis van gebruiksvoorwerpen en hoe we hiermee omgaan. Materialen staan symbool voor oppervlakkige schoonheid, worden in grote aantallen geproduceerd en ook even zo makkelijk weer weggegooid. De combinatie met ander materialen in de sieraden van Eitzenhöfer maakt dat ze andere ‘waarde’ krijgen.