
Ondanks dat de mens de aarde aantast met industrie, intensieve veeteelt, boskap en chemische vervuiling, blijft de natuur een haast onstuitbare veerkracht tonen. In de Westerse samenleving leek het decennialang vanzelfsprekend dat de mens de natuur ongestraft kon controleren en manipuleren, aangejaagd en gemotiveerd door technologische ontwikkeling en vooruitgangsstreven. Toch zijn veel ontwikkelingen inmiddels onomkeerbaar gebleken en ervaren we steeds meer dreiging door klimaatverandering.
In de tentoonstelling De paddenstoel aan het einde van de wereld zie je installaties, sculpturen en videowerken van zeven kunstenaars en kunstenaarsduo’s die verschillende perspectieven geven op hoe wij als mens omgaan met de natuur, hoe wij die visualiseren en interpreteren en hoe de natuur en de ontwikkelingen onlosmakelijk verbonden zijn met bijvoorbeeld migratie.
Sommige kunstenaars visualiseren een hoopvolle samenwerking tussen mens en natuur, terwijl anderen de diepe littekens laten zien die de mens achtergelaten heeft op de aarde. Ook worden digitale technieken zoals kunstmatige intelligentie en samenwerkingen met wetenschappers ingezet om tot nieuwe inzichten te komen.
Enkele werken
Maartje Korstanje, Diana Scherer, Zeger Reyers, Driessens & Verstappen, Margit Lukács & Persijn Broersen, Suzette Bousema, Otobong Nkanga