Aan het papier toevertrouwd

van
14.02.2014
t/m
13.04.2014

Aan het papier toevertrouwd

Aan het papier toevertrouwd

Ze schrijven elkaar over hun interesses, overtuigingen, angsten en drijfveren. Ze discussiëren, troosten, delen en vertellen over de dingen van de dag en het leven. Ze praten over hun werk, de valkuilen en de successen. De tentoonstelling toont aan de hand van honderden prachtig versierde enveloppen twintig jaar briefwisseling tussen beeldend kunstenaars Elisabeth Koetsier en Manon de Roode. Daarnaast is van beide kunstenaars autonoom werk te zien.

Bij aanvang van de correspondentie kenden Elisabeth Koetsier (1952) en Manon de Roode (1957) uitsluitend elkaars werk. Koetsier begon met schrijven omdat het werk van De Roode haar aansprak en zij benieuwd was naar de kunstenaar achter het werk.

Door te schrijven over liefhebberijen, belangstellingen, angsten en overtuigingen kwamen zij steeds dichter tot elkaar. De prachtige enveloppen en de eigenlijke brieven verbeelden de intimiteit tussen twee volstrekte tegenpolen waarbij Koetsier soms de Franse taal gebruikt en De Roode de Duitse. Koetsier: “Het fijne en het verfijnde van de tekeningen en illustraties van Manon; het zijn voor mij telkens luxe geschenken die op mijn deurmat vallen!”  
De Roode: “Het wonderlijke van brieven schrijven is dat je tijd neemt maar eigenlijk ook tijd ontvangt. Tijdens het schrijven ervaar ik geen druk of een gevoel van moeten. Het schrijven is al jaren een plezier.”

Een correspondentie die twee decennia beslaat, laat evident sporen na. Zo zijn er bijnamen ontstaan: Valentina Krekelova voor Manon de Roode en Principessa voor Elisabeth Koetsier. 

-

-

-

Autonoom werk

Het werk van Elisabeth Koetsier laat zich omschrijven als onderzoek naar materialiteit. Haar oeuvre omvat schilderijen, tekeningen en assemblages van papier, objets trouvés en textiel. De gekozen materialen laten duidelijk sporen van gebruik zien en Koetsier zoekt met deze gebruikte materialen naar nieuwe materie: “Ik veroorzaak als het ware nieuw materiaal. Wat ik in handen krijg, wil ik omvormen. Ik zoek daarbij naar dwarse, ‘oneigenlijke’ combinaties. Mijn thematiek is altijd klein en intiem.”

Schilderijen, wand- en ruimtelijke objecten van textiel en mixed media vormen het oeuvre van De Roode. Met haar werk onderzoekt zij de mysterie van de dingen om ons heen en in het dagelijks leven. De Roode: “Ik laat eigenlijk bevlekte, gebruikte en afgeschreven lappen zien die ik als het ware letterlijk en figuurlijk herschrijf.” De Roode gebruikt in haar werk regelmatige Duitse woorden en frasen. Die liefde voor de Duitse taal is ontstaan in haar vroege jeugd toen zij een aantal jaar in Duitsland woonde. “Maar belangrijker is dat ik merkte tijdens het schrijven dat ik de Nederlandse taal te eenkennig vond, te vlak. Bijna zoals het land zelf. Het Duits is zwierig, zacht maar ook kordaat en direct.”

-

-

-